عواملی که بیمارهای قلبی را افزایش میدهند
افراد متعلق به گروه خونی نوع A،B و AB

افراد دارای این نوع گروه های خونی کمی بیشتر از افراد دارای گروه خونی O در معرض خطر ابتلا به بیماری های قلبی قرار دارند.
افراد دارای گروه خونی Aحدود 5 درصد ، گروه خونی B حدود 11 درصد و گروه خونی AB حدود 23 درصد بیشتر از گروه خونی O در معرض خطر هستند.
بررسی ها نشان می دهد در افراد دارای گروه خونی O جریان خون به نحو بهتری صورت می گیرد و احتمال لخته شدن خون و در نهایت ابتلا به بیماری قلبی کاهش می یابد.

درمان نکردن آپنه در هنگام خواب

افرادی که در شیفت های کاری مختلف فعالیت می کند، 23 درصد بیش از سایرین در معرض خطر ابتلا به مشکلات قلبی و عروقی هستند، زیرا این شیفت کاری ها مخصوصا در شب، شدیدا ساعت بیولوژیک بدن را به هم می ریزد
آپنه به معنی قطع موقتی تنفس در خواب می‌باشد. از علل آپنه، مسمومیت با داروهایی مانند تریپتامین و تریاک، آسیب مغزی، انسداد تنفسی و… می‌باشد. اگر آپنه بیش از پنج دقیقه طول بکشد، موجب مرگ مغزی خواهد شد.
بررسی دانشمندان نشان داده است که عدم درمان آپنه خواب، به شدت با ابتلا به بیماری های قلبی عروقی مرتبط است.
افراد مبتلا به آپنه مخصوصا افراد مسن، در صورت درمان این مشکل به میزان زیادی احتمال ابتلا به بیماری های قلبی را در خود کاهش می دهند.

یائسگی زودرس

دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که خانم هایی که قبل از سن 46 سالگی یائسه می شوند، دو برابر بیش از افرادی که به موقع به یائسگی می رسند، دچار مشکلات قلبی می شوند.

داشتن وزن مناسب، اما شکم بزرگ

اخیرا یک تحقیق ثابت کرده است افرادی که در عین داشتن وزن مناسب دارای شکم بزرگی هستند، حتی بیش از افراد کاملا چاق در معرض خطر حملات قلبی هستند، زیرا نسبت دور کمر به باسن شان زیاد است اگر دچار چاقی در ناحیه شکمی هستید، حتما نسبت به رفع آن بیندیشید و اقدام کنید.

شیفت کاری

افرادی که در شیفت های کاری مختلف فعالیت می کند، 23 درصد بیش از سایرین در معرض خطر ابتلا به مشکلات قلبی و عروقی هستند، زیرا این شیفت کاری ها مخصوصا در شب، شدیدا ریتم شبانه روزی بدن (ساعت بیولوژیک بدن) را به هم می ریزد.

کمبود ویتامین D

تحقیقات دانشگاه کپنهاک نشان داده است کمبود ویتامین د باعث ابتلا به بیماری قلبی و در موارد شدید منجر به مرگ خواهد شد.

اطلاعاتی در مورد تب روماتیسمی

تب روماتیسمی حاد(به انگلیسی: Rheumatic fever) عارضه التهابی عفونت باکتریایی استرپتوکوک گروه آ بتا همولیتیک است که ممکن است ۲ تا ۶ هفته بعد از عفونت ایجاد شده و اعضای مهم بدن از جمله مفاصل، قلب، پوست و مغز را درگیر می‌سازد. علت ایجاد این بیماری وجود واکنش متقاطع میان آنتی بادی ضد باکتری با بدن فرد است این بیماری گسترش جهانی دارد ولی از دهه ۶۰ به بعد به خصوص در کشورهای پیشرفته شیوع آن کاهش یافته‌است. به طوری که شیوع آن در آمریکا ۲ در ۱۰۰هزار نفر و در کشورهای در حال توسعه ۱۰۰ مورد در یکصد هزار نفر است. علت این کاهش، شیوع استفاده از آنتی‌بیوتیکها در درمان عفونتهای میکروبی است. سن شیوع این بیماری در۶ تا ۱۵ سالگی است که عفونت بااسترپتوکوک گروه آ متداول است. این بیماری در کودکان زیر ۴ سال و بزرگسال بالای ۴۰ سال نادر است. بیماری حدود ۲-۶ هفته بعد از عفونت گلو با استرپتوکوک شروع می‌شود (در عفونت پوستی تب روماتیسمی ایجاد نمی‌شود.). ضایعه مشخص این بیماری التهاب نزدیک عروقی گرانولوماتوز است. درگیری قلبی می‌تواند خود محدود شونده و یا پیشرونده باشد. بیشتر دریچه میترال (۷۵-۸۰%) و سپس دریچه آئورتی (۳۰%) درگیر می‌شوند. دریچه‌های سه ‌لتی و ریوی کمترین شیوع درگیری را در این بیماری دارند. التهاب مفصلی (آرتریت) با مشخصات دردشدید، تورم، گرمی، و گاهی قرمزی مفصل که می‌تواند از مفصلی به مفصل دیگر نقل مکان کند (آرتریت مهاجر). شایعترین مفاصل درگیر عبارتند از مچ دست، آرنج، زانوها و مچ پا. التهاب مفصلی معمولاً در عرض ۱۴-۱۰ روز فروکش می‌کند ولی بدون درمان، سایر مفاصل نیز ممکن است درگیر شوند. بیماری توسط علایم (کرایتریای) جونز تشخیص داده می‌شود.
در تشخیص این بیماری از کرایتریای جونز که اولین بار در سال ۱۹۹۲ مطرح شد استفاده می‌شود. برای تشخیص وجود دو علامت ماژور و یا یک ماژور و دو مینور به علاوه علائم عفونت استرپتوکوکی اخیر (به جز در کره) کافی است.

معیارهای اصلی (ماژور)

1.کاردیت التهاب قلب بیشتر در کودکان و نوجوانان مبتلا دیده می‌شود و وجود هر یک از موارد پریکاردیت، نارسایی قلبی، کاردیومگالی، نارسایی دریچه میترال یا آئورت به معنی وجود کاردیت است.
2.اریتما مارژیناتوم یا نودولهای زیرپوستی.
3.کره سیدنهام(درگیری سیستم عصبی مرکزی با ماهیت حرکات غیرارادی اندام‌های تحتانی و فوقانی)
4.پلی آرتریت مهاجر، که مفاصل بزرگ را درگیر می‌کند.
در مورد هر نوع عفونت گلو به‌خصوص در کودکان کشت گلو از نظر استرپتوکوک باید انجام شود. در صورت تشخیص درمان با آنتی‌بیوتیک می‌تواند از بروز تب روماتیسمی پیشگیری کند بررسی‌های تشخیصی ممکن است شامل آزمایش‌های خون، کشت گلو و نوار قلب و رادیوگرافی قفسه سینه و قلب باشد. هیچ آزمون اختصاصی برای تشخیص تب روماتیسمی وجود ندارد. در موارد خفیف، مراقبت در منزل کافی است ولی در موارد شدید ممکن است بستری در بیمارستان لازم باشد. درجه حرارت بیمار و تعداد نبض او را روزانه اندازه‌گیری کرده و برای ارایه به پزشک ثبت نمایید. اگر بیمار گلودرد یا سرفه دارد از یک دستگاه مرطوب‌کننده با بخار سرد استفاده کنید. دستگاه مرطوب‌کننده را هر روز تمیز کنید. بهداشت دهانی مطلوب مهم است.

درمان

آسپیرین برای کاهش التهاب استفاده می‌شود. بسته به شدت بیماری از استروئیدها هم استفاده می‌شود. درصورت درگیری قلب، بسته به شدت درگیری از داروهای قلبی استفاده می‌گردد. آنتی‌بیوتیک‌ها برای مقابله‌وریشه کن کردن عفونت استرپتوکوکی.
استفاده از پنی سیلین تزریقی هر ۲۸ روز یک بار به عنوان درمان پیشگیری کننده تا ۵ سال و در صورت درگیری قلبی تا آخر عمر توصیه می‌گردد.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری:
تا هنگامی که بررسی‌ها نشان دهد بیماری فروکش کرده‌است بیمار باید در بستر استراحت نماید. مدت استراحت لازم به این منظور معمولاً ۵-۲ هفته‌است ولی در برخی موارد به ماه‌ها استراحت نیاز است. مهیا کردن یک لگن یا توالت کنار بستر باعث می‌شود که بیمار مجبور نباشد برای رفتن به توالت از بستر برخیزد.

پرسازی

هیپرتروفی (به انگلیسی: Hypertrophy) و یا پرسازی به افزایش حجم بافت یا اندام که در اثر بزرگ شدن یاخته‌های موجود در آن بافت یا اندام صورت بگیرد، گفته می‌شود. در این حالت، یاخته‌ها آب و خوراک بیشتری را جذب می‌کنند و در نتیجه حجمشان بزرگ ‌تر می‌شود. در پرسازی تعداد یاخته‌ها افزایش نمی‌یابد. به حالتی که تعداد سلول‌های بافت‌ها و اندام‌ها افزایش پیدا کند پریاختگی (هیپرپلازی) گفته می‌شود.هیپرتروفی برعکس پدیدهٔ کاهیدگی (آتروفی) است. کم‌سازی زمانی رخ می‌دهد که اندازهٔ بافت یا اندام به خاطر کوچک شدن حجم یاخته‌ها کاهش یابدهیپرتروفی اغلب نتیجه افزایش فعالیت عضو است مثلا در اثر پرکاری بطن چپ به دنبال تنگی دریچه آئورت در بلند مدت ما هیپرتروفی بطن چپ قلب را داریم

نارسایی قلب

نارسایی قلبی (به انگلیسی: Heart failure)، اغلب به معنای نارسایی مزمن قلب (به انگلیسی: chronic heart failure) است و زمانی رخ می‌دهد که قلب قادر به پمپاژ کافی نیست و نمی‌تواند جریان خون کافی را به اعضای بدن برساند. واژهٔ نارسایی احتقانی قلب (به انگلیسی: congestive heart failure یا congestive cardiac failure) نوشته می‌شود. علائم و نشانه‌های این بیماری مواردی از قبیل تنگی نفس، خستگی مفرط و ورم ساق پا است. تنگی نفس معمولاً با ورزش، هنگام دراز کشیدن و شب هنگام خواب بدتر می‌گردد. برای افراد مبتلا اغلب محدودیتی برای ورزش کردن وجود دارد، حتی اگر به خوبی هم درمان شوند.
دلایل معمول بیماری نارسایی قلبی شامل مواردی همچون بیماری عروق کرونر از قبیل سکته قلبی (حمله قلبی)، جریان خون بالا، فیبریلاسیون دهلیزی، نارسایی دریچه قلب، سوءمصرف الکل و کاردیومیوپاتی است. این موارد با تغییر ساختار یا عملکرد قلب باعث نارسایی قلبی می‌گردند. به طور کلی دو نوع نارسایی قلبی وجود دارد: اختلال عملکرد بطن چپ و نارسایی قلبی با کسر جهشی نرمال که این موارد بستگی به این دارد که عملکرد بطن چپ تا چه میزان برای منقبض شدن تحت تأثیر قرار گرفته یا توانایی قلب برای استراحت کردن چطور باشد. شدت بیماری معمولاً با توجه به مقدار کاهش توان شخص برای ورزش کردن سنجیده می‌شود. نارسایی قلبی مانند آنفارکتوس میوکارد (که در آن بخشی از ماهیچهٔ قلب از کار می‌افتد) و یا ایست قلبی (که در آن جریان خون کاملاً قطع می‌شود) نیست. بیماری‌های دیگری که نشانه‌هایی مشابه نارسایی قلبی دارند، از این قبیل هستند: مرض چاقی، نارسایی کلیه، مشکلات کبد، کم‌خونی و بیماری تیروئید. شرایط بیماری با توجه به نشانه‌ها و معاینهٔ فیزیکی و همچنین با تأیید اکوکاردیوگرافی تشخیص داده می‌شود. آزمایش خون، نوار قلب و رادیوگرافی قفسه سینه نیز می‌تواند برای تعیین عوامل زمینه‌ای مناسب باشد. درمان به شدت و دلیل بیماری بستگی دارد. در افرادی که بیماری نوع مزمن دارند و در حال حاضر در وضعیت ثابتی هستند، درمان شامل برخی پیشگیری‌ها در سبک زندگی از قبیل توقف سیگار کشیدن،فعالیت بدنی، تغییرات در رژیم غذایی و همچنین مصرف دارو می‌باشد. در آنهایی که به خاطر اختلال عملکرد بطن چپ، دچار نارسایی قلبی شده‌اند، استفاده از بازدارنده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین و مسدودکننده‌های بتا توصیه می‌گردد. برای آنهایی که دچار نوع شدید این بیماری هستند، آنتاگونیست آلدوسترون، مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین یا هیدرالازین به همراه نیترات می‌تواند به کار رود. اگر کسر جهشی نرمال وجود داشته باشد، مشکلات مربوط به سلامتی بایستی درمان شوند. دیورتیک برای جلوگیری از احتباس مایعات مفید است و در نتیجه توصیه می‌گردد. گاهی اوقات، بسته به نوع دلیل بیماری، دستگاه‌های کار گذاشته شده در بدن از قبیل ضربان‌ساز یا دفیبریلاتور قلبی قابل کاشت می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. یک ابزار کمکی بطن یا در مواردی پیوند زدن قلب نیز در مواردی از نوع شدید بیماری به جای تمامی اقدامات دیگر می‌تواند توصیه شود.نارسایی قلبی نوعی شرایط معمول، پرهزینه و احتمالاً مهلک است. در کشورهای توسعه‌یافته، حدود دو درصد از بزرگسالان دچار نارسایی قلبی هستند و در افراد بالای ۶۵ سال، این عدد بین ۶ تا ۱۰ درصد افزایش می‌یابد. در سال بعد از تشخیص این بیماری، خطر مرگ حدود ۳۵ درصد است و بعد از آن هر ساله این میزان کمتر از ده درصد کاهش می‌یابد. این میزان خطر مشابه بعضی از انواع سرطان است. در بریتانیا این بیماری عامل پنج درصد از موارد پذیرش در بخش‌های اورژانس بیمارستان‌ها به شمار می‌رود. نارسایی قلبی از دوران باستان نیز شناخته شده بوده و پاپیروس ابرس در سال ۱۵۵۰ قبل از میلاد دربارهٔ آن اظهار نظر کرده است.